Secret Santa: hoe spannend kan dat zijn...

Ik kreeg ergens begin november een berichtje van Tess met de link naar mijn secret santa slachtoffer.
Ik las heel haar blog na, keek op haar moodboard en zette mijn zoektocht in naar een geschikt pakje.
Ik maakte een pakketje voor mama en een pakketje voor dochterlief:

 

Ik plukte enkele ideetjes van haar moodboard:

Een clutch voor in haal handtas, rode oorbellen en een doos voor koffiepads in te bewaren. De clutch naaide ik zelf, een beetje naar haar patroon maar dan zonder paspel en een beetje kleiner van formaat.
Rode oorbellen van fimo. Dit was mijn eerste fimo avontuur en ik moet zeggen, het beviel me wel! Misschien, als ik ooit eens niet meer hoef te gaan werken, ga ik nog wel meer maken met fimo...
Een doos om koffiepads in te bewaren. Ik gebruikte een lege doos van illy koffie en bekleefde die met bruine kleeffolie. precies velours. ik sneed er een koffietas uit en plakte daar een beige papier achter. Ook op het deksel kleefde ik deze kleeffolie en daar sneed ik een koffieboon uit.
Op haar blog las ik ook dat ze houdt van bloemengeuren dus deed ik er nog een wierrookhouder met wierrookstokjes van rozengeur bij.

Voor het dochtertje had ik al snel te veel ideetjes. Omdat ik iets wilde geven waar ze echt iets mee kon doen tijdens lange autoritten (ik las dat ze wel eens met de auto op vakantie gaan naar Frankrijk of zo...) bedacht ik volgende spulletjes:

 Handpopjes die je steeds weer andere avonturen kan laten beleven.

 Een metalen emmertje met vrolijke magneetjes die ze erop kan hangen.

 een pinguin memorie spel. De pinguins zitten in lege doosjes van filmrolletjes. ze moet steeds een zwart en een wit doosje bij elkaar zoeken.

 Ik zie ik zie wat jij niet ziet en het is... (of zoals je ze op internet tegenkomt: I spy pictures, bags, bottles, ...) Mama kan een lijstje maken met figuurtjes die op de foto's staan. Mama noteert ook op welke kleur achtergrond welke figuren staan. Dochterlief kan dan de juiste kaart nemen en beginnen zoeken. Er valt altijd wel iets nieuws te ontdekken...

Alles netjes in de doos en opsturen maar... Elke dag keek ik op haar blog... Niets te lezen over secret santa... Ik werd er echt zenuwachtig van... bij track en trace las ik dat de postbode mijn pakje reeds afleverde maar er verscheen niets... Ik durfde haar ook geen berichtje sturen... stel je voor dat het helemaal niet in de smaak zou vallen... Ik begon mij echt niet goed te voelen, begon te twijfelen over mijn keuzes... ik begon zelfs te denken om bij een volgende editie niet meer mee te doen... Ik dacht dat ik zo goed had nagedacht, gelezen op haar blog, ... en geen enkele reactie...

Toen kreeg ik een mailtje van Tess. Dat het pakje niet was toegekomen en dat ze nochtans op mijn blog had gelezen dat het al moest toegekomen zijn. Ik begon te denken dat ik het naar het foute adres had verzonden.
Een beetje later weer een mail van Tess: de postbode had het pakje onder een afdakje gezet tussen houtblokken (die ze nog niet hadden moeten gebruiken)...

Gelukkig verscheen het hele verhaal toch op haar blog en ze vond de pakjes een schot in de roos! Ik natuurlijk meer dan gelukkig... Tess, ik doe volgend jaar weer mee!

Het verhaal van mijn slachtoffer kan je op haar blog  nog eens nalezen...

graag gedaan, Endimi!